Namárië, also
called Galadriel's Lament, Altariello nainië Lóriendessë (Quenya
for "Galadriel's lament in Lórien"), and sometimes Song of
the Elves beyond the Sea, is the longest Quenya text in The Lord
of the Rings.
The word Namárië means "farewell" in quenya.
Ai! laurië lantar
lassi súrinen,
yéni únótimë ve rámar
aldaron!
Yéni ve lintë yuldar
avánier
mi oromardi
lisse-miruvóreva
Andúnë pella, Vardo
tellumar
nu luini yassen
tintilar i eleni
ómaryo
airetári-lírinen.
Sí man i yulma nin
enquantuva?
An sí Tintallë Varda
Oiolossëo
ve fanyar máryat
Elentári ortanë,
ar ilyë tier undulávë
lumbulë;
ar sindanóriello
caita mornië
i falmalinnar imbë
met, ar hísië
untúpa Calaciryo míri
oialë.
Sí vanwa ná, Rómello
vanwa, Valimar!
Namárië! Nai hiruvalyë Valimar.
Nai elyë hiruva. Namárië!
Ah! like
gold fall the leaves in the wind,
long years
numberless as the wings of trees!
The years
have passed like swift draughts
of the
sweet mead in lofty halls beyond the West,
beneath the
blue vaults of Varda
wherein the
stars tremble in the song of her voice, holy and queenly.
Who now
shall refill the cup for me?
For now the
Kindler, Varda, the Queen of the Stars,
from Mount
Everwhite has uplifted her hands like clouds,
and all
paths are drowned deep in shadow;
and out of
a grey country darkness lies on the foaming waves between us,
and mist
covers the jewels of Calacirya for ever.
Now lost,
lost to those from the East is Valimar!
Farewell!
Maybe thou shalt find Valimar.
Maybe even
thou shalt find it. Farewell!
Hej! jak złoto lecą z wiatrem liście! Nie zliczysz lat, jak
na drzewie ptasich skrzydeł. I jak słodki nektar białego miodu w pałacach na
zachodzie, pod niebieskim stropem Vardy, gdzie gwiazdy drżą na głos jej śpiewu,
przeczysty i królewski - tak płyną lata. Któż dziś napełni mój puchar na nowo?
Bo dzisiaj Varda, Królowa Gwiazd, która zapala nocą światła, podniosła z
Wiecznie Białej Góry swe ręce na kształt chmur i wszystkie ścieżki utonęły w
cieniu, z szarej ziemi wypełzły ciemności i przesłoniły obszar mórz, który nas
dzieli, a mgła na zawsze już oprzędła klejnoty Kalakirii. Stracony, stracony
Valimar dla tych, co zostali na wschodzie. Żegnaj! Może ty znajdziesz Valimar.
Może ty go właśnie znajdziesz. Żegnaj! (by Maria Skibniewska)
